Wobec zwierząt stosujemy dwa rodzaje kar:
- Karcenie - używamy czegoś nieprzyjemnego (krzyki, klapsy, bicie, pistolet z wodą, kolczatka, obroża elektryczna).
- Strata - zabieramy coś przyjemnego - np. naszą uwagę, kiedy odwracamy się od psa lub izolujemy go na chwilę w innym pomieszczeniu, zabawkę albo zabawę, kiedy po prostu ją kończymy.
Karcenie jest skuteczne, kiedy opiekun:
- wymierza karę dokładnie w momencie trwania złego zachowania – w przeciwnym razie pies nie skojarzy, za co został ukarany;
- wymierza karę z odpowiednią intensywnością, tak, by dane zachowanie nie powtórzyło się w przyszłości;
Trzeba uważać na następujące błędy:
- Zbyt mocna kara może wywołać u psa odreagowanie: czując ból i nie umiejąc poradzić sobie z negatywnymi emocjami pies może odpowiedzieć agresją na agresję i zaatakować.
- Karcenie może też spowodować kojarzenie bólu z opiekunem, który wymierza karę –pies traci wówczas zaufanie i rujnujemy więź pomiędzy nami i naszym pupilem.
- Karcenie wywołuje emocjonalne nakręcenie się osoby wymierzającej karę i nie jest adekwatne do sytuacji.
Skutki stosowania kar:
- Niepokój – zwierzę jest zestresowane, na co wskazują: nerwowe drapanie, skomlenie, ślinienie się, węszenie, ziewanie, szczekanie, gryzienie przedmiotów, obsesyjne wylizywanie się, brak uwagi wobec opiekuna.
- Strach – pies ukrywa się, jeży sierść, najczęściej ma rozszerzone źrenice, warczy, cofa się, załatwia potrzeby fizjologiczne pod siebie, trzęsie się.
- Ucieczka – pies stara się nie zwracać uwagi, kopie dziury w ogrodzie lub kojcu, drapie drzwi, ukrywa się pod i za meblami, próbuje wyślizgnąć się z obroży.
- Unikanie – pasywne ignorowanie, unikanie głaskania lub kontaktu wzrokowego z opiekunem, pies jakby głuchnie na środowisko, w którym się znajduje.
- Agresja – warczenie i gryzienie lub jego próby.
Andrzej i Olimpia Kłosińscy
